Augas de Ferrol

Cando cruzamos a sentenza 62/2018 do Contencioso – Administrativo de Ferrol, que foi ratificada polo TSXG, coas declaracións dos actores políticos e sociais, vemos a existencia de dous relatos e só un vai adiante.

Así, fronte a idea do pago pola depuración, págase a taxa da auga polo arranque do sistema, tal como recolle a ordenanza propia no seu artigo 2. A sentenza reflicte o informe da Intervención Municipal que constata que a supresión da taxa afecta á estabilidade financeira do Concello de Ferrol. De aí a orde xudicial de pasar o cobro da mesma á cidadanía.

A orixe do problema está na recepción das obras, co convenio entre Rey Varela e Augas de Galicia en maio de 2014, e na entrada en vigor da súa ordenanza fiscal. Aquí debemos sumar unha espiral de erros que deberan traer algunha reflexión, porque – evidentemente – esta dúas sentenzas obrigan a non repetilos e a outra estratexia municipalista.

https://www.diariodeferrol.com/opinion/manuel-cendan/augas-de-ferrol/20191127221616269330.html

A fráxil memoria

A primeira consecuencia, de que nacionalistas e comunes deixaran en minoría ao grupo socialista, foi a prórroga do derradeiro orzamento de Jorge Suárez. Iso non significa que haxa actualmente “desidia e parálise no Concello”, e máis cando hai unha activa presenza da actual equipa nos medios de prensa, produto do traballo dun goberno que non ten horarios, algo tradicional en todas as alcaldías socialistas en Ferrol.

É certo que hai atrancos na maquinaria municipal. Falta persoal que poida atender adecuadamente determinados servizos e trámites, necesarios para sacar adiante a actividade de goberno. Consecuencia dunha decisión do mandato de José Manuel Rey Varela e dos recortes orzamentarios e ataques á autonomía municipal, á orde do ex ministro Montoro que, co paso do tempo, supuxo case un centenar de vacantes sen cubrir no Concello e que Suárez non foi capaz de reverter, por causas tamén coñecidas.

https://www.diariodeferrol.com/opinion/manuel-cendan/a-fraxil-memoria/20191106222102267832.html

O pinchazo

O peor que se pode ter en política é sufrir o síndrome do power point. Unha enfermidade de tipo compulsiva que obriga a que cada día presentes unha nova con que abordar (de abordaxe) os medios de comunicación, neste caso locais. É imposible ocupar cada día, así até cen, con novas os mass media, e máis se antes hai outras eleccións como as xerais.

Por iso, sabíamos que a campaña da municipais da dereita ferrolá ía abocada a un enorme pinchazo, e así acaba de producirse, e tal como pasa nestes tempos modernos, por culpa dun simple “post” nas redes sociais. Esta vez grazas á concelleira de urbanismo, María Fernández Lemos. Unha simple relación dos proxectos propios -incluso da etapa do alcalde Vicente Irisarri- “copiados”, deixan fóra de xogo á dereita.

E aínda quedan oitenta días para posibles novas sorpresas. Son os tempos dos “fake news” do Casado de quenda, guillotinados polas hemerotecas.

https://www.diariodeferrol.com/opinion/manuel-cendan/o-pinchazo/20190306221504250662.html

Insoportables

O exministro Rodrigo Rato terá un lugar na Historia de España. O de aquel que levouna á quebra, provocando a maior crise dos últimos setenta anos. Foi o responsable da Lei 6/1998 do 13 de abril, que “liberalizou” o chan provocando a burbulla inmobiliaria. Agora, tras pasar polo FMI, regálanos a quebra de Bankia.

O curioso é que sendo unha crise provocada polo neoliberalismo, a esquerda é incapaz de dar unha resposta axeitada. Hai grandes mobilizacións sindicais, cidadás e do 15M; entón, por que non hai unha alternativa que derrote á dereita? Porque os partidos da esquerda están realmente desaparecidos, e o descontento social require da súa intervención cun programa antineoliberal, que aínda non aparece para a maioría da sociedade.

Mentres, a dereita desmantela todo. Reformas para coaccionar aos traballadores, oportunistas programa de axustes nos concellos para desmantelar os servizos municipais e preparar despidos, concelleiros/as do PP que néganse a recibir ás asociacións que son críticas coa súa xestión, alcaldes que lle pechan a porta do Concello de Ferrol aos traballadores do naval.

Esa prepotencia da dereita traspásase a todos os niveis. Cóntanme o caso dunha profesora que pretendía baixarlles a nota aos seus alumnos, acusándoos de estar manipulados polos seus pais, porque nun traballo sobre Machado falaban do exilio e da represión franquista. En fin, a dereita está insoportable.

Enlace a Diario de Ferrol.

Cen Dias

Fagamos un primeiro balance da nova Corporación de Ferrol. Dous elementos marcan a xestión do PP. É evidente que non prevían gobernar. Presentaron unha lista para estar na oposición e ir curtíndose á espera da seguinte convocatoria. Iso explica que para a área de Facenda, un dos eixos centrais de toda proposta política, tiveran que recorrer ao “concelleiro número trece”.

O outro elemento está na dura derrota das esquerdas, que seguen máis preocupadas en asuntos internos que en traballar nunha alternativa viable. Despertarán, ou volveremos á etapa de Juncal, onde os movementos sociais eran a verdadeira oposición?

Neste contexto, cunha dereita con maioría absoluta, pero obrigada a “facer máis dun apaño” vimos que estaban máis en laminar aos seus antecesores, co evidente intento de xustificar unha xestión máis que dubidosa (por exemplo a organización das festas, a política de subvencións a entidades da extrema dereita relixiosa ou a comedores de centros concertados), xunto con outras políticas típicas da dereita para xustificar máis recortes ou a supresión de organismos de control do gasto.

Agora, deberan serenarse dende o PP. E por xustiza, o señor Langtry (que recoñeceu a solvencia financeira de Ferrol), debera desculparse co seu antecesor. E o actual alcalde debera saber que dicir que somos “o concello máis barato de toda Galicia” sona a recoñecemento explícito de falta de xestión municipal.

Enlace a Diario de Ferrol.