Construír en Ferrol

A ninguén estraña que a reurbanización do antigo “Sánchez Aguilera” estea no aire. A falta de dilixencia – supoñendo que sexa isto – por parte do Concello de Ferrol, sérvelle ao Instituto da Vivenda de Defensa (Invied) para buscar novos emprazamentos, para os compromisos coa cidade do Ministerio presidido por Isabel Rodríguez.

A cidadanía é plenamente consciente de que, esas nove hectáreas, son especialmente desexadas polo sector privado da construción. Así, as circunstancias deste asunto xeran unha enorme desconfianza. Agora que todos os ollos da cidade están, outra vez, sobre a peza máis importante do famoso “Convenio de Defensa”, veremos se isto resólvese neste ou no seguinte mandato municipal.

A maiores, a Xunta de Galicia declarouse insubmisa na aplicación da lei estatal de vivenda e, ao longo dos anos, incluso con gobernos de diferente cor, o certo é que tanto o organismo público de vivenda de Defensa, como a Sareb, entenderon a xestión non como un servizo público, senón cun criterio máis propio de empresas privadas.

As contradicións abertas nesta xestión, por parte de todas as administracións e organismos públicos, son manifestas incapacidades para satisfacer as necesidades da cidadanía.

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-10-15/construir-en-ferrol-811793.html

Residencias públicas?

A atención ás persoas maiores require de moito persoal, altamente especializado e con grandes investimentos para asegurar un trato axeitado e humano. De feito, todos sabemos que as pensións dos usuarios das residencias de maiores non cobren os gastos, tendo que ser complementados polas familias e a administración autonómica. O fondo da cuestión radica en saber se estamos ante un servizo público esencial ou isto queda suxeito ao “libre mercado”.

Sabemos que en outubro a Xunta recepcionará en Ferrol a nova residencia “pública” que a Fundación Amancio Ortega entregaralle vía doazón. Así, o que debería facer a Consellería de Política Social sería dotar de orzamento e convocar as prazas para ter o persoal necesario, pero isto non vai a ser xa que vaise privatizar a xestión.

O primeiro obxectivo da concesionaria será deseñar unha xerencia que lle permita gañar diñeiro. Para iso son unha empresa. Lexítimo interese que choca cos dereitos dos usuarios a unha atención axeitada. Máximo nun sector tan precarizado, con pouco persoal e en moitos casos por debaixo do salario mínimo. A Xunta aínda pode apostar por unhas verdadeiras residencias públicas e poñer orde tanto no sector público como privado.

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/articulo/opinion/residencias-publicas-5429659

As pequenas cousas

Dinme que cada vez escribo menos sobre política local e teño que facerlles unha confesión: abúrreme. Non a política local, que se é da boa, está centrada en solucionar os problemas inmediatos e máis de preto da cidadanía, senón o xeito que os diversos “aparatos” dos grupos políticos a están a facer.

Basicamente, na miña opinión, seguen ancorados nos anos noventa do século pasado. Iso lévaos a pensar que as grandes obras e os grandes titulares reflectidos na prensa son os que moven o voto cidadán. O certo, é que si, son esixencias cidadás, pero considerase amortizadas, máis se veñen con décadas de atraso e se as teñen que sufrir, directamente, por ser de longa duración.

Seguen a pensar que, con falar nun pleno municipal, iso xa abonda. Cando – se teñen sorte – acabarán saíndo nunhas liñas no xornal do día seguinte, a carón da crónica da sesión. Mentres, estamos asistindo a un cambio substancial na conformación demográfica de Ferrol e problemas como a falta de vivenda asequible ou a suba dos impostos municipais están na orde do día. Igual deberan – os nosos políticos – buscar unha comunicación directa coa cidadanía e falar diso, que na esquerda chamábase “o socialismo das pequenas cousas”.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/as-pequenas-cousas-5359578

A capacidade de xestionar

Andan as entidades veciñais revoltas en Ferrol, e se por algo se caracterizan é por facer esforzos por levarse ben cos sucesivos gobernos municipais, sen importarlles a súa cor. Elas están a algo “tan conservador” como buscar solucións para os problemas do día a día dos seus barrios. Non teñen teñen tempo para retóricas.

Queren solucións a problemas reais e inmediatos e agora non hai escusas. Lembran aquelo de que Ferrol necesitaba unha maioría absoluta? Pois, parece que iso quedou nun simple eslogan de campaña. Agora, resulta que trece son menos que oito.

Outra cousa que sae mal é o populismo. A renuncia á recadación por infraccións de tráfico acaba de facerlle un burato ás contas municipais de dous millóns de euros, que a actual corporación popular pretende paliar subindo un dez por cento o IBI a toda a cidadanía. Iso si, deixando que os bens da Xunta de Galicia non tributen por este concepto, algo que ninguén pode entender.

Si, a xestión desta maioría absoluta descansa na afabilidade do alcalde Rey Varela e na fichaxe de Ponte Far, concelleiro de cultura. Pero, todo goberno serio necesita amosar a súa capacidade de xestionar as cousas que inciden directamente na vida da cidadanía.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/capacidade-xestionar-5033429

Ver o mar

Frío. Estes días fai moito frío. Pero, permítanme lembrarlles, á marxe do pesado que pode resultar a propaganda de nadal das grandes empresas na televisión, que obríganos – de algún xeito – a xogar a ser perfectos, que precisamente coas nosas imperfeccións, sexan felices.

Non se deixen levar pola mala educación e a crispación que pretenden “okupar” todos os estamentos da vida. Esas que ameazan con trasladarse tamén ao eido local. Sabemos que a ministra de Defensa estivo recentemente en Ferrol e foi obxecto de descortesía ou que hai malestar na Armada por pretender a súa instrumentalización, no acoso que sufre o goberno de España. Cuestións inéditas até hai pouco.

Temos cousas máis importantes que deixarnos embarcar polos voceiros do tremendo, da fin do mundo mundial e da chegada do fogo dos infernos. Os mortais, que estamos máis cos pés na terra, temos mellores cousas que prestarlles os nosos oídos a esas persoas.

E a primeira, repítolles, é ser felices ou cando menos intentalo. Son as pequenas cousas da vida. Eses faladoiros cos amigos nos cafés, dicirlle aos nosos fillos que os queremos, por poñer dous exemplos. Xa saben o que di ese vídeo promocional do comercio de proximidade: desde aquí podemos ver o mar.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/ver-mar-4655777