Castelao na brétema

Quedan tres meses para finalizar o ano dedicado a Castelao. Permítanme dicirlles que non vexo máis que unha calixe que impide albiscalo, alén do mito que acaba por afogar á verdadeira figura histórica, e as súas achegas á Galicia actual e ao actual marco político cultural.

Todas as persoas e todos os partidos teñen dereito a reinterpretar, por riba de todo, a súa visión de país. Pero, creo que debe darse desde o respecto aos textos orixinais. Por iso, sempre recoméndolles ler tanto a súa obra cultural como os seus ensaios políticos. Sabendo, ademais, que as palabras teñen matices segundo cada época.

Precisamente, así podemos ver no “Sempre en Galiza” a un Castelao galeguista e federalista, con claras influencias de Pi i Margall e Proudhon. Un Castelao con claras referencias a Jean Jaurès e a Quintanilla. Que considera que a base da República eran o Partido Socialista xunto co goberno de Cataluña. Un Castelao que quere unir a península e considera Galicia o gran porto intercontinental entre América e Europa. Un Castelao que aposta por un proxecto europeísta. E, fundamentalmente, un socialdemócrata. Así, este 2025 de Castelao é tamén unha oportunidade para a actual socialdemocracia galega.

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-09-24/castelao-na-bretema-805740.html

Ante o XII Congreso do PSdeG

Dicir que os socialistas galegos están na encrucillada no seu próximo congreso é unha obviedade. Todos os congresos o son, mais este ten unha especial importancia pola grave crise social que padece o noso país. Este XII Congreso Nacional enmárcase nun momento de ruptura social onde a dereita fai aflorar a loita de clases de cheo, rachando co pacto produto da Transición española materializada na reforma laboral que pretende retrotraernos ás relacións laborais de 1945.

Ler artigo completo en Praza Pública.

 

Mercados

Hai 14 meses Zapatero deu “un paso atrás” e claudicou ante os Mercados financeiros, asumindo como propias as reformas e recortes sociais que pretenden afundir o noso débil Estado de Benestar, e alén diso, implantar por riba da soberanía popular as súas Leis, é dicir, a hexemonía do Capital sobre os cidadáns.

Agora, presos da súa lóxica os “Mercados” levan todo o verán poñendo de xeonllos as economías dos países da UE, Italia e nós incluídos. E a nosa dereita gobernante avoga pola volta ás épocas máis escuras do capitalismo, esquecendo que fundamentalmente eles son os responsables nas persoas de Aznar e Rodrigo Rato, principais indutores da burbulla inmobiliaria en España.

Din que non hai outro camiño que seguir destruíndo o modelo social europeo. A privatización de todos os servizos públicos, a renuncia á democracia efectiva. Pero, a economía é fundamentalmente política. E polo tanto, hai sempre alternativa.

Os “Mercados” deben recibir unha mensaxe democrática inequívoca: creación dunha banca pública tendo como eixo as Caixas de Aforros e modificando a Lei Hipotecaria para instaurar a dación en pago; recuperar para o sector público as empresas enerxéticas privatizadas; abrir as grandes e medias empresas á xestión conxunta patronal – traballadores…

Si, talvez non son “propostas radicais”. É pura ortodoxia socialdemócrata, keynesiana. Máis esta é a única base posible dunha socialdemocracia para o século XXI, anti-neoliberal.

Enlace a Diario de Ferrol.