Arquivo por etiquetas: Os tempos son chegados

O diario do centro do mundo

Poblicado o por
Resposta

Vinte e cinco anos compartindo un mesmo camiño. Xuntos o Diario de Ferrol e as comarcas de Ferrolterra, Eume e Ortegal. Expresando un xeito de vivir e unha concepción do mundo. Rompendo silencios que pretendían frear o desenvolvemento da nosa sociedade. A terra da Ilustración, das e dos traballadores de marzo, a terra de todos os acentos e de todas as cores. Este territorio feito de aceiro líquido, auga e barcos.

O Diario de Ferrol suma varios ingredientes que faino diferente: darlle voz á opinión pública das nosas comarcas e o dereito a vivir dignamente na nosa terra. Opinión pública e dereito á cidade. Rompe censuras e o discurso hexemónico de aqueles que din que estamos na fin da historia e que, polo tanto, tanto ten e pretenden impoñer a apatía. Pero, fronte a isto: alegría! Si, alegría porque participamos nesta festa popular que é o aniversario do noso xornal local.

Acusarannos de ter pensamentos perigosos. Xa saben que non temos medo en construír ese outro relato que fala de traballo, dignidade, esforzo, causa común, presente e futuro. A alegría crea comunidade. Unidade e avance. Por iso ter voz propia é perigosa. Este xornal local serve para conformar un sentir xeral contra a tiranía do conformismo e da ignorancia. Un periódico como o Diario de Ferrol é unha aposta contra a uniformidade que impón a globalización, que en nada respecta as identidades propias e alleas.

Somos palabras, somos xornal, soños, metas por alcanzar. O Diario de Ferrol leva vinte e cinco anos sendo o alter ego das nosas comarcas. O orballo que empapa, un poder civil que deixa ben claro que existimos e temos obxectivos como sociedade. Fronte á intemperie, no amor e no desamor. O Diario é a proa do noso sentir colectivo. Desta terra e deste tempo. Os tempos son chegados. Diario de Ferrol, vinte e cinco anos de militancia por esta terra infinita, no centro do mundo. Parabéns!

https://www.diariodeferrol.com/articulo/25-aniversario/25-aniversario-diario-do-centro-do-mundo-4883987

Especial 25 Aniversario- Diario de Ferrol – Domingo 2 de xuño 2024.

Ai, a historia!

Poblicado o por
Resposta

Debéramos escribir historia con h minúscula. Simplemente, porque non é máis que a versión de quen – nese momento – ten a hexemonía na sociedade. E a española é un exemplo coa guerra civil.

Para os homes dos grandes negocios que puxeron a Napoleón, ao final da revolución francesa, o máis odiado era Robespierre, devoto da guillotina. Como tamén odiaban a democracia, decidiron chamarse “liberais”. Co emperador restableceron a escravitude nas súas colonias. Castigaron ás mulleres sacándoas da vida pública porque elas organizaron os cuidados, as escolas e as cousas do comer dando soporte material e empuxe á revolución. Así mesmo, restrinxiron o dereito de voto aos varóns con recursos e patrimonio.

As revolucións rusa e a francesa teñen en común que foron traizoadas e combatidas, desde dentro e desde fóra. Incluso a Segunda Guerra Mundial ten as súas intrahistorias como, por exemplo, o “tardío” desembarco de Normandía. Os franceses non saben ben que deben celebrar, ante un exército anglo-norteamericano que comportouse como un ocupante, onde as mulleres francesas eran un botín. Tampouco esquezan que o tío de Isabel II foi deposto como rei inglés pola súa querenza polos nazis. En fin, a historia.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/ai-historia-4807027

Caldo de nabizas

Poblicado o por
Resposta

O que realmente é construír un país non se fai coas “grandes xestas” de algún suposto prócer da nación, senón coas cousas do comer. Idear unha receita, que despois se transforma nun prato feito cos produtos alimenticios que a túa terra dáche, isto é facer patria. Mesmo, porque soen estar vinculados ás primeiras memorias íntimas que nos conecta co lar.

Así, aos galegos defínenos o caldo con nabizas, e se de pouco sabemos é precisamente disto e somos esixentes comedores de caldo. Este xantar é un alter ego de nós. Un símbolo nacional tan importante como a bandeira ou o Estatuto de Autonomía. Desta, cando vas comer preto do teu fogar, esperas que esta obra magna sexa feita con moito agarimo, cos mellores produtos locais e co tempo atemporal que require.

Servir un caldo cos cañotos cortadiños todos á mesma medida e cunhas fabas de bote, vertidas con ese líquido que as acompaña, é moito máis que unha mala praxe. É non saber en que país vives, porque nin os aforros nos custes poden agachar semellante desatino. Case un delito contra o país.

Non haberá anotación no Google para este incidente vergoñento. Pero, a decisión está tomada: non volver a ese establecemento que atenta contra o caldo galego.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/caldo-nabizas-4691660

Carlos Casares vive

Poblicado o por
Resposta

Tiven ocasión de asistir á xornada sobre a amizade entre Torrente Ballester e Carlos Casares celebrada na Facultade de Humanidades de Ferrol. A raíz dun comentario sobre a influencia de Ramón Piñeiro no segundo, volvín á reflexión sobre o papel desenvolvido por ambos nos eixos cultural e político. Creo que hai un esquecemento, non sei se interesado, para non reivindicar o papel de personaxes como os xa citados Piñeiro e Casares na resistencia ao franquismo, no desenvolvemento da actual Galicia institucional e da propia democracia española.

Sei que isto hai a quen incomoda porque é o mesmo que vincular ao histórico Partido Galeguista de Castelao e Piñeiro, así como aos “mozos” galeguistas saídos da universidade galega da Transición co actual PSdeG-PSOE (tanto Piñeiro como Casares foron deputados socialistas), máis se na lista engadimos a xentes como Celso Emilio Ferreiro e Ceferino Díaz.

En calquera caso, o importante é subliñar que a palabra escrita, a literatura e a cultura tamén son elementos de transformación social. Racha muros, cambia mentalidades e sentan as bases para os cambios de fondo na sociedade. Permítanme acabar recomendándolles un libro do propio Casares: “Xoguetes para un tempo prohibido”.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/carlos-casares-vive-4661687

http://fundacioncarloscasares.org/

Convenio por Ferrol

Poblicado o por
Resposta

O chamado “Convenio de Defensa”, que ten como peza estrela a enorme parcela do Sánchez Aguilera, parece que vai. O actual alcalde aproveitou a xestión do anterior goberno socialista e, definitivamente, pasa a facer o segundo pago. Si, oito anos despois do primeiro. En fin, as cousas da administración teñen un lento devagar.

Todos sabemos que a reurbanización da referida parcela vai cambiar a fisionomía do centro de Ferrol, de xeito semellante ao que vai a acontecer coa entrada das Pías a cargo dos orzamentos do goberno de España.

É evidente, que a actual maioría municipal de José Manuel Rey abonda para aprobar o que considere, pero con total seguridade vai afectar, tamén, a cambios nas estacións de bus e do tren. Vai durar máis dun mandato esa actuación integral.

Aquí non hai tallada electoral substancialmente. Os socialistas fixeron un papel fundamental neste eido e agora Rey Varela debe ser resolutivo. O “convenio de Defensa” reúne as condicións para un pacto por Ferrol, que debera incluír, en primeiro lugar, aos socialistas, pero tamén aos comúns, sen pecharlle portas ao nacionalismo local. Máis, sabendo da cualidade electoral ferrolá, da que espera outra cor de goberno nas municipais de 2027.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/convenio-ferrol-4640494