O Ferrol emprendedor

Son dos que pensa que Ferrol vai moito máis aló do que diariamente vaise reflectindo nos medios de comunicación local. Que a cidade realmente existente é a suma dos seus diversos barrios. E aí os múltiples colectivos e tamén as vontades individuais, son quen conforman a cidade real.

Así que debemos poñer en valor a ese colectivos plurais de cidadáns e a esas individualidades con vontade propia e tenaz. Por iso tras a pandemia, que parecía que todo ía quedar afundido, ou con cada crise económica, é salientable observar os sinais que permiten saber se a cidade recupera o seu pulso e oferta á súa cidadanía todas as oportunidades para desenvolver os seus proxectos vitais.

Como exemplo importante e determinante, debemos poñer en valor aos pequenos e medios empresarios, autónomos e autónomas, verdadeiros emprendedores, que teñen un sentimento de orfandade fronte as diversas administracións, e que si aportan ao verdadeiro crecemento de Ferrol e cumpren coas súas obrigas laborais. Moitos deles con décadas de actividade e con biografías contrastadas, non inventadas antonte, nin imposibles, que quizais non enchen páxinas, pero si son parte da economía real e decente desta cidade.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/ferrol-emprendedor-4194981

Inferniño, un barrio con vida

O Inferniño configurouse como un barrio de clases traballadoras e medias. Foi unha referencia no seu momento e un lugar atraente, significando crecemento e un proxecto de cidade para Ferrol. A carón da estrada de Castela, considerada por moitos como un pulmón social, pola súa concentración de cafeterías e comercios, polo seu cheo de xentes que van dun lado para outro todo o día. Un barrio con vida.

Máis levamos uns anos que esa estampa positiva, vaise deteriorando progresivamente. Ademais, xa saben que a percepción da realidade marca moito o auxe ou declive de calquera barrio. Hoxe hai novos retos que ninguén parece querer facer fronte. Si, estes significan traballo e, como mínimo, unha actuación integral, onde participen todas as administracións.

Neste Inferniño convertido nunha torre de Babel actual, o problema non é ser un barrio multicultural. Senón a necesidade de recuperar a convivencia rota en algún momento por aqueles que aproveitan as fisuras que toda sociedade cambiante ten. Hai problemas estruturais que esixen actuacións tanto no eido da planificación urbanística, social, cultural como da seguridade. Ten razón a asociación veciñal encabezada por Rafael Leira, neste tempo xa non valen parches.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/infernino-barrio-vida-3888043

Encher as prazas

Cando se aposta pola cidade tanto a cidadanía local, como a de toda a comarca, responden. Así podemos ver como calquera evento que se organice nestas datas ten unha moi boa acollida. Quizais sexa necesario romper vellas dinámicas no traballo político e asociativo. Comezando por “destacionalizar” as festas de San Ramón, que de algún xeito seguen a mesma estela de toda a vida.

Na cidade hai masa crítica suficiente como para organizar, no seu conxunto, eventos culturais, deportivos e musicais para, por exemplo, todo xullo e agosto. Reunións co tecido formal e “informal” e unha axeitada coordinación e planificación de actividades – en todos os barrios – é posible (o traballo constante dos veciños de Canido é un referente). Seguro que contaría co apoio da cidadanía de Ferrolterra, da hostalería e comercio locais. Somos a cidade da Ilustración, do camiño inglés, das meninas… somos a cidade do mar.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/encher-as-prazas-3858974

Actitudes

Hai unha serie de prexuízos sobre Ferrol e as súas rúas baleiras e as súas xentes desaparecidas. Parece que se un vai a Lugo, ou a Vigo hai moito máis. Quizais Santiago comeza a pagar polo “vicio” dos seus pisos turísticos, que provoca unha emigración dos seus estudantes a outros campus. Ou se prefiren quedar na Coruña, e pasear pola súa rúa Real e polas que están á carón, igual observan ringleiras de comercios pechados (como no resto das grandes cidades), pero si moita xente paseando.

É dicir, a crise do 2008, ás sucesivas (incluída a da pandemia), afectaron a todos por igual. Vese nas súas trazas urbanas, pero igual cren máis en eles mesmos que as xentes de Ferrol na súa cidade e nas súas propias posibilidades. Seguramente, ser unha cidade creada polo Estado ten as súas vantaxes. Pero, pola contra, aquí parece que todo depende de fóra e por iso estamos nesa eterna espera de non se sabe que.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/actitudes-3784776

Rúa da Igrexa

Á espera de solucionar as alegacións aos orzamentos municipais, incluída esa “curiosa” do PP pola porta traseira, estes días estamos vendo como xa non estamos atrapados en resolver as situacións máis complicadas da pandemia e acabou, tamén, a situación de bloqueo total que viña da anterior Corporación.

Como mostra, a presentación do proxecto de reurbanización da rúa da Igrexa, que presentaba aos medios o concelleiro Julián Reina. E aí vese como os proxectos de cidade, os que de verdade importan, por algunha “estraña” razón vanse atrasando no tempo. O proxecto orixinal, hoxe reformulado, arranca do mandato do alcalde Irisarri e do, entón, concelleiro de urbanismo Ángel Mato.

Todos sabemos da importancia e seriedade desta intervención necesaria, que necesitará do seu xusto tempo. Pero, a nova rúa Igrexa será un pulo de primeira orde para o centro de Ferrol e para o propio comercio local.

https://www.diariodeferrol.com/texto-diario/mostrar/3096473/rua-da-igrexa