Arquivo por etiquetas: Ulises

O conto da serea

Poblicado o por
Resposta

Se pousamos a mirada nos autores clásicos da nosa cultura, aí temos – por comezar outra vez por el – a Castelao, que como non lle gustaba a bandeira oficial galega con motivos relixiosos, foi quen de idear outro cunha serea, a fouce e a estrela, baixo o coñecido lema: “denantes mortos que escravos”, representando a liberdade.

Posiblemente, a inspiración sexa a mesma que na heráldica galega, ou que no caso do ferrolán Gonzalo Torrente Ballester e o seu relato: “El cuento de la sirena”. Esta novela curta narra a historia da familia dos Mariños (unha lenda que entronca co nobiliario do conde de Barcelos, fillo do rei portugués Don Dinis), cuxos descendentes – se tiñan os ollos azuis e escamas – eran arrebatados para vivir coa serea. Así de xeito natural, únense dúas historias: a de Galicia con Portugal e dáse continuidade á lenda da Odisea. Seguindo este último fío Alvaro Cunqueiro publicará antes, en 1960, “Las mocedades de Ulises”.

Á marxe do idioma usado por cada quen, é evidente que beben nunha fonte cultural común. Iso non desmerece, por exemplo, as influencias cervantinas de Torrente. Simplemente, porque unhas non substitúen ás outras, senón que vanse fusionando para ser reinterpretadas.

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/articulo/opinion/conto-da-serea-5421743

A modernidade de Otero Pedrayo

Poblicado o por
Resposta

Fomos fillos da Transición á Democracia, pero non souberon explicarnos os clásicos galegos. Eles eran algo da nostalxia, perdido alén nun ruralismo que non casaba con nós, a primeira xeración de cultura netamente urbana. Para nós, a mocidade de aqueles anos, a cidade representaba a liberdade e o presente modernizador. Para nós, fillos duns pais galegos-falantes que educáronnos en castelán, por ser esta a lingua de prestixio social.

Así, Ramón Otero Pedrayo era un señor moi maior que se presentaba nas clases de lingua e literatura como algo alleo e dunha Galicia que xa non existía. Ninguén foi capaz de contarnos, por exemplo, que el sería o tradutor ao galego do “Ulises” de James Joyce. Obra literaria que racharía coa forma de entender a escrita, alumeando un novo xeito de facer literatura.

Otero, como toda a xeración Nós, vai personificar ese impulso da nova modernidade. Amosando a capacidade da nosa lingua para estar e entender o mundo, en igualdade cos demais idiomas e culturas. En 1926 publicará varios fragmentos do “Ulises” de Joyce, que deixa ás claras o interese de toda unha xeración por vincularse ao movemento anovador que percorría Europa de punta a punta. Modernidade e universalidade.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/modernidade-otero-pedrayo-5381306

Business Template