Encrucilladas

A nova maioría absoluta reforzada do PP en Galicia deixa á esquerda sen unha alternativa real e con pequenas “vitorias” pírricas. Vía libre á ditadura democrática ao servizo dos mercados. Fronte a isto só unha esquerda social na rúa, incapaz de converter o descontento cidadán nunha maioría progresista suficiente, ante a falta de credibilidade de socialistas e nacionalistas.

O PSdeG está abocado – non a un cambio – senón a unha fonda refundación pola esquerda, que traia outras políticas, outras voces e outros liderados hoxe inexistentes. Xa non ten tempo para seguir xogando, obrigatoriamente debe acertar.

Veremos á UPG capaz de xestionar un BNG que xa non é casa común? Será interesante o devir da Alternativa Galega de Esquerdas. Á marxe da consistencia orgánica de EU, Beiras é o gran referente electoral que eclipsa aos de Yolanda Díaz.

Enlace a Diario de Ferrol

Poligal

Poligal forma parte do gran grupo financeiro catalán Peralada, con intereses na industria, no sector hoteleiro, no xogo… Curiosamente, acaban de pasarlle á súa fábrica naronesa a débeda dun cliente non xenerada aquí, para xustificar as súas pretensións ao amparo da reforma laboral do PP.

Os traballadores de Poligal non son culpables da crise e teñen razón. Nin os recortes dos seus salarios mileuristas, nin a degradación das súas condicións de traballo van servir para reflotar a empresa. So a través dunha modernización da empresa naronesa, dun verdadeiro investimento en I+D+i, seguirán sendo competitivos.

Os recortes soan a aproveitarse da reforma laboral, a pereza patronal. É máis fácil o primeiro que procurar unha empresa competitiva. Onde está iso que chaman “responsabilidade social corporativa”? Solidariedade cos traballadores de Poligal.

Enlace a Diario de Ferrol.

Un cacique en Dozón

 

A recesión provocada polas receitas da dereita está a degradar a vida, do conxunto da cidadanía, ata extremos non vistos pola maioría das actuais xeracións. Imos camiño dos anos máis escuros dun franquismo sen Franco.

Ademais, non teñen vergonza. A Cospedal e o seu goberno despois dunha suba do quince por cento, sácanlle os salarios aos deputados da oposición. Detrás deste discurso populista e fascista, escóndese a pretensión de deixar a política para os empresarios e a xente rica. Non vaia ser que outros sexan libres para propoñer políticas para a maioría da sociedade e non para banqueiros corruptos.

Así, volvemos ao casposo caciquismo que pretende controlar e humillar á xente. Unha vez rotos os dereitos e o noso minguado benestar, os cidadáns perdemos a nosa condición, para ser simplemente sufridos consumidores (se podemos). Mentres, a dereita dá esmolas a cen euros por neno para libros, como ese alcalde – empresario de Dozón. Antes, co Presidente Touriño, os libros de primaria eran gratis para todos.

Enlace a Diario de Ferrol.

A oportunidade

Non se trata de mirar o vaso medio cheo. Pero, a ruptura do pacto social por parte do PP e a crise provocada polo súa avaricia, é tamén, unha oportunidade para as forzas de esquerda.

Se ben é certo que a maioría da cidadanía aposta pola súa integración no sistema, a dereita está decidida a acabar con todo, para así consolidar unha sociedade dual. Guste ou non.

Diso sabemos moito neste Ferrol que vive momentos decisivos. Que ten que marcar a súa traza vermella ou non ter futuro. Construír a nova cidade require, en primeiro lugar, que o vello acabe xa de morrer; unha fonda renovación das súas entidades, principalmente dos seus partidos.

Aqueles que usufrutuaron o poder,  incluídos os que débenlle os seus empregos, saben que tócalles poñerse a un lado. A crise tamén é unha oportunidade para ese Ferrol rebelde necesario. Ese Ferrol que pide paso.

Enlace a Letras de Cambio (Diario de Ferrol).

Dezasete

O Primeiro de Maio de 1995 aparecía o número cero de “Razón Socialista”, é dicir, hai xa dezasete anos. Esta revista foi produto da reflexión dun grupo de militantes, que cansos da situación interna do seu partido, decidiron apostar por ter un voceiro propio, para así dirixirse ao conxunto da sociedade de Ferrolterra e, dende o seu momento inicial, dar cabida nas súas páxinas a todas as voces da esquerda plural e do nacionalismo progresista.

Isto fai que o lema da súa cabeceira sexa: “Pola rexeneración da esquerda”. Co tempo a revista vai ser o xermolo en 1999 da Asociación Cultural Fuco Buxán, unha entidade apartidaria, plural e de esquerdas, que entende a cultura dende unha perspectiva gramsciana, é dicir, que considera a cultura como un elemento de transformación social, tanto na conformación dunha opinión pública afín a unha nova hexemonía progresista, como na formación dun novo bloque histórico, que aglutine ao conxunto das forzas políticas, sindicais e sociais en favor dun avance radical da democracia e da clase traballadora.

Hoxe en Sargadelos, cun novo número, acompañaremos ao seu director José Torregrosa. Con nós estarán Carlos Etcheverría (expresidente do Ateneo Republicano de Galicia) e o artista e dirixente de Esquerda Unida, Suso Basterrechea. Permítanme achegarlles esta invitación, para xuntos encontrarnos neste foro e buscar ese camiño á esquerda de saída da crise.

Enlace a Diario de Ferrol.