O tren da esperanza

Este domingo Ferrol volveu a recuperar o seu espírito de desconformidade, negándose a deixar pasar máis tempo por unhas infraestruturas ferroviarias, que como todo territorio europeo merece neste século. O movemento cultural, veciñal – todo o movemento asociativo – foi quen de crear un Foro Cidadán polo Ferrocarril unitario, que logrou unha mobilización moi importante, reflectindo as inquedanzas das comarcas de Ferrolterra, Eume e Ortegal.

O primeiro éxito foi marcarlle a axenda a todas as formacións políticas e á propia Xunta de Galicia. Rachar con ese muro de silencio, que serviu a administracións estatais de toda cor política esquecer ao noroeste galego. Máis de aqueles que consideran que Galicia comeza e acaba na cidade herculina e en Punta Langosteira. Unha clara falta de visión atlántica, por ser incapaces de entender as sinerxías que as nosas comarcas suman ao país. A nosa vocación industrial é o noso mellor aval.

Mais, deberemos manter a alerta. Uns e outros quererán xogar cos prazos. Seguir a demorar débedas históricas, especialmente cando hai quen non quere que sumemos o noso potencial industrial e portuario, ou que reclamémonos como a saída natural da área económica da capital luguesa.

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-12-03/o-tren-da-esperanza-822346.html

“Isaac”

Hai dez días houbo unha xornada no Ateneo Ferrolán sobre Isaac Díaz Pardo. Isto levoume a ler varios artigos del, publicados na revista “Atenea”, así como a revisar a súa intervención (de hai catro décadas) celebrando o traslado á actual sede desta entidade, cuxa gravación atópase a disposición do público nos fondos da súa biblioteca.

Isaac sempre tivo unha especial relación con Ferrol e coas súas diversas entidades culturais. Só hai que lembrar, que foi un dous de marzo do dous mil sete, cando nesta cidade fíxose unha homenaxe de toda Galicia, contando coa súa presencia. A pesar da súa aparencia fráxil, impoñía a súa determinación e o seu empuxe. Era herdeiro de toda unha xeira de persoas únicas, que durante os anos escuros da longa noite de pedra, decidiron ser luz dun país negado para a súa cidadanía. Seguramente, o derradeiro dos bos e xenerosos.

Isaac era cultura, empresa, compromiso, país. O abono para unha terra fértil. O referente ao que mirar cando un non sabe como continuar. Sigo a gardar un libro cunha dedicatoria súa, asinada a finais dun agosto do dous mil sete. Hai dez anos, houbo outras “Letras de Cambio” co mesmo título desta columna de hoxe. Non facía falta máis. Era Isaac.

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-11-07/isaac-816605.html

Lúa Nova no Ateneo

Hai un tempo quixen asistir á presentación da obra de Irene Montero na Libraría Cantón máis non puido ser. Pero, o club de lectura do Ateneo Ferrolán – dirixido pola profesora Ánxeles Seoane – tivo a ben darnos outra oportunidade para escoitar a esta autora e periodista ferrolá afincada na Coruña.

Ten “Lúa Nova” (Xerais 2022) o oitavo premio de novela curta Cidade Centenaria de Ribeira. Sae da temática habitual do panorama literario galego ao abordar como eixo central as discapacidades e a súa aposta pola normalización na propia sociedade. A súa protagonista é unha persoa cega que vai desenvolvendo a súa vida, con todas as dificultades que se queira, pero paso a paso. É unha escrita limpa, que permite á lectora ou lector achegarse a unha historia que permite seguila sen artificios nin estraños vieiros.

Un relato que busca sacudir as nosas indiferenzas e apostar por unha percepción da realidade de xeito inclusivo e respectuosa con todas as persoas. Entender que a vida é mellor se todas as persoas teñen a posibilidade de desenvolver todas as súas capacidades a pesar do seu punto de partida, sexa este cal sexa. Dito doutro xeito: achéguense á súa libraría, será unha lectura agradecida.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/lua-nova-no-ateneo-4746918

Coidar o Ateneo Ferrolán

Unha cidade e unha comarca tamén son as súas obras colectivas. Máis, aquelas que van de unhas xeracións a outras, e así son testemuñas das vivencias de cada unha delas. Hai entidades senlleiras como o Ateneo Ferrolán que son a casa común da súa cidadanía. Cento corenta e catro anos de historia ás costas sendo fiel a esa “illa de Faro”, que cita Homero na Odisea, e aquí baixo o coidado de Atenea, protectora da civilización, da cultura e da xustiza.

Estes días anda o Ateneo Ferrolán a presentar aos seus socios a súa xestión cultural e económica, como a renovar a súa xunta directiva. Todas e todos somos coñecedores dos seus éxitos e, obviamente, das dificultades que tivo que ir superando. Hai poucas entidades que coma esta poida dicir que está intimamente ligada á historia local e comarcal, que necesita e merece o coidado non só das diversas institucións como da súa cidadanía.

O Ateneo Ferrolán, son ese case século e medio de vida e as súas socias e socios. Pero, tamén, e sobre todo, as persoas que traballan por mantela en pé, día a día. Por iso, hai que recoñecer o traballo do seu persoal, hoxe na persoa de Cristina Meizoso, soporte e apoio fundamental durante tres décadas desta institución.

http://ateneoferrolan.org/

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/coidar-ateneo-ferrolan-4636637

Concepción Arenal no Ateneo

Estes días Ferrol, xunto con outras moitas cidades, tivo mobilizacións a prol da cultura, que está sendo unha das principais vítimas colaterais do Covid-19. De feito as festas deste verán ían nesa liña, a pesar de críticas feroces nas redes sociais por parte de quen avogaba por non facer nada, desde a comodidade da súa casa. Pero, a vida segue.

Quizais, por iso é importante a resposta da sociedade civil neste pulso por recuperar a “nova normalidade”. Aí está o papel que a primeira entidade cultural da cidade, o Ateneo Ferrolán, está a desenvolver neste “arranque de temporada” con múltiples e variados eventos.

Permítanme sinalar un deles, para este próximo venres, que fai nas súas instalacións o Consello da Cultura Galega e o seu Centro de Documentación en Igualdade, coordinado pola xornalista e escritora María Xosé Porteiro, sobre o bicentenario da ferrolá Concepción Arenal. Alí estaremos.

https://www.diariodeferrol.com/opinion/manuel-cendan/concepcion-arenal-ateneo/20201013232926289720.html