Converxencia Cidadá

A falta de respostas e de capacidade de provocar cambios, que padece o conxunto da esquerda, tanto política como sindical, deixa aos cidadáns, tanto á clase traballadora como á media, practicamente indefensos ante os ataques dos neoliberais aos dereitos sociais e ao propio sistema democrático.

Nin a reforma laboral, nin as das pensións parécelles suficientes a aqueles que produciron esta crise, e que agora pretenden afundir máis o nivel de vida das persoas, para así seguir facendo lucrativos negocios. Tamén é evidente que aqueles que se empeñan en seguir as directrices da dereita, hexemónica na UE – que á fin só seguen as consignas dos bancos alemás e franceses, depositarios da maioría da débeda produto da especulación – están a desmobilizar a unha parte importante da súa sociedade, aínda que as situacións de retroceso social son cada vez máis extensas e evidentes.

Ler artigo completo en Galicia Hoxe.

 

Miguel Romero e a reconstrución da esquerda

O 28 de novembro de 2006 tiven a ocasión de compartir mesa – nun acto conxunto entre Fuco Buxán e Acsur – con Miguel Romero. Creo que foi Silvia Chocarro, hoxe na UNESCO, quen doume a primeira pincelada sobre el. Un dirixente histórico da LCR, agora sei que con previo paso polo Felipe.

Tivemos ocasión de compartir varias horas de conversas. Acabamos falando tamén da necesidade de que todas as expresións políticas que estiveron na loita contra o franquismo e na Transición fixeran o seu propio relato da memoria histórica, porque todas elas formaban parte do patrimonio colectivo do conxunto da esquerda. Leo con atención as recentes palabras de Miguel, que hai xa un grupo de xentes que anda preparando materiais sobre o que significou a Liga. A min colleume tarde, pero lembro o impactante que eran os carteis da LCR, creo que debín coller basicamente as campañas do referendo anti-OTAN, onde eu puiden participar como apoderado da Plataforma polo Non nas mesas de votación, chegado ademais aos meus dezaoito anos, en 1986.

Acabo de ler o artigo que publicou en Viento Sur sobre a súa conversa rota co Daniel Bensaïd, recentemente desaparecido. Neste artigo hai moitas reflexións que compartimos; resulta moi interesante a reelaboración política que fan de Gramsci, a reelaboración do Bloque Histórico, do concepto de hexemonía e de que os conflitos de clase seguen a ser o eixo vertebrador dun discurso e dunha praxis de esquerda transformadora, á marxe de que a clase obreira teña que compartir protagonismo cos diferentes movementos sociais.

Seguir lendo