Dicía Bensaïd de Marcuse que este consideraba que as clases traballadoras coa súa integración, perderan o seu papel histórico a prol de sectores como os estudantes ou as mulleres. Consecuente, seguramente, coas advertencias de Luxemburgo sobre as dificultades e os perigos de inmobilismo que hai, dado que só é posible reforzar a vontade de cambio dende a loita cotiá dentro dos límites do sistema, a pesar da necesidade de superar esa mesma orde social.

Precisamente, o camiño cara á igualdade e a democracia reais é unha suma de esforzos, así o importante non é o suposto liderado senón saber que este vai de relevos. Por iso, fronte á inercia do relato masculino do Estado e de aqueles que temen perder o seu poder, incluso nos propios sindicatos, a importancia do día oito (ou a do dez de marzo), non reside na nostalxia, senón na renovación e nun relevo que suma a máis da metade da poboación.

Publicado o 8 de marzo no Diario de Ferrol:

http://www.diariodeferrol.com/opinion/manuel-cedan/relevos/20180307231747218952.html