Arquivo por autores: Manuel Cendán

Descoñecido's avatar

Acerca de Manuel Cendán

"Un murmurio de palabras". https://manuelcendan.com

Adeus ás clases medias

Poblicado o por
Resposta

A mediados de decembro foi presentado o IX Informe de FOESSA, de Cáritas España sobre a exclusión e desenvolvemento social no conxunto do Estado. Evidentemente, nesta columna é imposible facer unha valoración de esa completa radiografía ao país que temos.

Pero, si afirmar que o que fallan non son as persoas, senón as trabas estruturais. En España hai máis de catro millóns de persoas en exclusión severa. Os catro factores contra a pobreza e a exclusión social son: educación, orixe familiar, saúde e relacións sociais.

A vivenda é un factor fundamental por estar esta inaccesible e o emprego, cada vez, é máis precario, a pesar de toda a regulamentación estatal. Dentro das persoas excluídas o 70% son poboación autóctona e o resto de orixe migrante. Dous millóns e medio de xente moza viven con precariedade estrutural.

A primeira consecuencia é a fragmentación social e as clases medias desprázanse cara abaixo. Aumentando as desigualdades, o individualismo e un sistema insostible.

O certo é que a xestión do que afecta maiormente á vida das persoas, como son vivenda, educación, saúde, industria ou dependencia son competencias das Comunidades Autónomas, á marxe dos regulamentos estatais ou da UE.

IX Informe

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-12-31/adeus-as-clases-medias-827659.html

Segundo conto de Nadal

Poblicado o por
Resposta

Quedaramos – fai un ano – en que un lóstrego (ou era un arco da vella?) provocara unha morea de luces de cores, e así na cidade do mar, non onde acada o mundo, senón onde realmente comeza, foi testemuña de que algo raro, pero estrañamente acolledor estaba a acontecer.

Os problemas desapareceran e cada quen parecía que podía acariñar os seus máis fondos desexos, pero os de verdade, aqueles que gustan porque non fan dano. A xente parábase na rúa, simplemente a falar e repartir apertas como se estas nunca foran a esgotarse. Iso causaba as risas das nenas e dos nenos, porque – como xa se sabe sempre – eles son os que teñen as súas cabezas ben asentadas sobre os ombros, non como os maiores que as van perdendo a poucos.

Agora, ninguén discutía. Todo era amabilidade, incluso ninguén devolvía aquel libro que lido, non gustara á libraría, para despois poñer unha reclamación. O mundo era o mundo, pero xa non era o dos maiores, senón de aqueles que sabían que era posible ser felices vendo aos demais ser felices. Era, deben sabelo, Nadal. E daba igual se crías ou non, se desta ou de aquela igrexa ou de ningunha. O importante era que a cidade do mar era de todos. Tamén túa. Felices festas… (continuará).

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-12-24/segundo-conto-de-nadal-826677.html

O Nadal está aquí

Poblicado o por
Resposta

Hai a quen molestan estas festas de nadal. Mais, nunca pensei que a cousa fora a chegar a provocar un suceso como o que a Agrupación Musical Virxe do Carme acaba de vivir na rúa Dolores, en pleno centro de Ferrol. E, menos, na inauguración dun belén.

Como moitos tiven a ocasión de ver o vídeo subido ás súas redes polo Diario de Ferrol e, que seguro debe ter alcanzado unha morea de visualizacións. Pero, debo engadir que -como, no pasado, xa fun testemuña de outros incidentes nesta mesma rúa – só chamou a miña atención que se puidera ter chegado a algo tan absurdo.

A situación vivida, cun despregue das policías locais e nacionais, como se alí pasara algo máis que unha simple celebración dunha festa propia destes días, levoume a pensar en aquel conto de Charles Dickens, “A pantasma do nadal pasado”. En quen sería a nosa particular ou o noso particular “Ebenezer Scrooge”, que non foi quen de aproveitar a oportunidade para a súa “redención”.

Esperemos que, como no conto de Dickens, a pantasma do nadal futuro faga o seu traballo e á terceira, este ou esta particular “Ebenezer Scrooge” rectifique e aprenda que a vida é mellor vivila de xeito compartido, alegre e tranquilo. Bo nadal para todos!

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-12-17/o-nadal-esta-aqui-825286.html

Fragmentos de GTB

Poblicado o por
Resposta

Di o amigo Henrique Dacosta, que este xoves presenta a súa nova novela “Mortes con argumento”, que “aquilo que coñeces é moito máis literaturizable”. Así, el nunca obviou referencias xeográficas locais, á marxe de evitar situacións incómodas ou improcedentes, no caso das identidades persoais.

Seguramente, isto dálle a todo traballo literario a certeza de achegar ao lector un relato que resulta crible, porque aínda que non sexan escenarios que viva no seu día a día, si permite mergullarse nunha historia, que para nada vaille aparecer como estraña. Era Mario Vargas Llosa – supoño que algún autor ou autora máis – quen dicía que só se podía escribir sobre o que se coñecía. En definitiva, por darlle un poder de persuasión efectivo.

Outro dos autores que poderíamos reflectir aquí, sería o propio Gonzalo Torrente Ballester, pero por non quedar na cidade naval, vir a mencionar a súa novela “Fragmentos del apocalipsis”, que mestura ficción e realidade, para nos vir contar a historia da cidade de “Villasanta de la Estrella”. É dicir, Santiago de Compostela, e a tribulacións dun escritor que pretende construír unha novela, que non pretende ser unha obra realista, senón testemuña dunha realidade.

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-12-10/fragmentos-de-gtb-823772.htm

MORTES CON ARGUMENTO

O tren da esperanza

Poblicado o por
Resposta

Este domingo Ferrol volveu a recuperar o seu espírito de desconformidade, negándose a deixar pasar máis tempo por unhas infraestruturas ferroviarias, que como todo territorio europeo merece neste século. O movemento cultural, veciñal – todo o movemento asociativo – foi quen de crear un Foro Cidadán polo Ferrocarril unitario, que logrou unha mobilización moi importante, reflectindo as inquedanzas das comarcas de Ferrolterra, Eume e Ortegal.

O primeiro éxito foi marcarlle a axenda a todas as formacións políticas e á propia Xunta de Galicia. Rachar con ese muro de silencio, que serviu a administracións estatais de toda cor política esquecer ao noroeste galego. Máis de aqueles que consideran que Galicia comeza e acaba na cidade herculina e en Punta Langosteira. Unha clara falta de visión atlántica, por ser incapaces de entender as sinerxías que as nosas comarcas suman ao país. A nosa vocación industrial é o noso mellor aval.

Mais, deberemos manter a alerta. Uns e outros quererán xogar cos prazos. Seguir a demorar débedas históricas, especialmente cando hai quen non quere que sumemos o noso potencial industrial e portuario, ou que reclamémonos como a saída natural da área económica da capital luguesa.

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-12-03/o-tren-da-esperanza-822346.html