Este Primeiro de Maio ferrolán quedará na nosa memoria pola emotividade provocada cando un colectivo, formado maioritariamente por inmigrantes visualizáronse, rompendo coa idea de que son un elemento máxico do noso imaxinario, como pretende a dereita. Existen e son persoas coma todos nós.

Os inmigrantes non son culpables da crise. Viñeron reclamados por negociantes ávidos de man de obra barata e silente, e cando empezaron a ter certo nivel económico, tamén foron estafados polo noso peculiar capitalismo popular, en forma de vivenda sen dación en pago. Sanearon as contas da nosa seguridade social e os seus fillos encheron de vida os nosos colexios e parques.

Agora, a dereita reclama que se volvan aos seus países de orixe, ou que cando menos, queden ocultos nas penumbras das nosas rúas; pensan que aquilo que non se ve, non existe. Envases de usar e tirar. Pero, a crise evidencia que cando se deterioran as condicións laborais e a dignidade das persoas, afúndese o sistema económico.

Tamén, é ben certo que cando a unha persoa se lle sacan os seus dereitos, e ráchanse todas as solidariedades, o totalitarismo ocupa a centralidade política e social. O problema non son os diferentes, senón a acumulación da riqueza en mans duns poucos. Miserables aqueles que se enriquecen co sufrimento dos demais. Permítanme acabar con seis palabras: Migrante, dignidade, traballador, solidariedade, cidadán, democracia.

Enlace a Diario de Ferrol.