Nos últimos anos Ferrol foi perdendo poboación, en cantidades tais que podemos afirmar que o encarecemento da vivenda na cidade supón unha sangría tan importante como, no seu día, supuxo a reconversión naval.
Se pola mínima estamos dentro da Lei de Grandes Cidades, cando menos resulta necesario debater se o desenvolvemento especulativo, que xa sufrimos desde hai varios mandatos municipais, é o apropiado. Sobretodo, agora que dedícanse páxinas enteiras ás propostas da actual equipa de goberno ferrolá, que pretende que chan público pase a mans privadas, sen saber ben cales serán os beneficios para os cidadáns.
Non se trata de entregar, sen máis, terreos que son propiedade da colectividade, para facer urbanizacións de alto custe que obrigan ás rendas baixas e aos xóvenes a marchar fóra do municipio, na procura de prezos máis baixos.
Sería de interese xeral que no desenvolvemento do Ferrol do futuro participásemos todos os cidadáns. ¿Cal é a previsión de vivenda protexida que, basicamente, están dirixidas a traballadores con rendas medias? ¿E a previsión de vivenda social para os que non poden acceder ao mercado que, por exemplo, poderíamos ubicar en solo urbán propiedade do Estado (Renfe, Ministerio de Defensa, etc.), e que está en desuso? ¿Cal é a previsión de vivenda de alugamento para parellas xóvenes, inmigrantes e de vivendas con servicios compartidos para maiores? ¿ Cal é a previsión para equipamento público e de ocio para os cidadáns? ¿Respectan as actuais propostas municipais o Plano Xeral de Ordenación Municipal, ou vaise modificar para mellora-los beneficios económicos das constructoras?
Aquí non vale o deixar facer. Quizais algúns necesitan lembrar o artigo 47 da nosa Constitución: “Todos os españois teñen dereito a unha vivenda digna e adecuada. Os poderes públicos promoverán as condicións necesarias e establecerán as normas pertinentes para facer efectivo este dereito, regulando a utilización do solo de acordo co interese xeral para impedi-la especulación. A comunidade participará nas plusvalías que xere a acción urbanística dos entes públicos”.
A Institución Municipal é un poder público, e polo tanto, ten que garantir este dereito constitucional. Hai tamén outras formas de xestiona-lo urbanismo, como sería que o propio Concello se converta en promotor público de vivendas, ou de cooperativas, sen descartar fórmulas mixtas con participación privada ou de outras Administracións.
A política de vivenda xunto coa de emprego son das que marcan de xeito fundamental a orientación social dun goberno. Pero, que o concelleiro de urbanismo da nosa cidade minusvalore o chamado pelotazo urbanístico ou que o de facenda, nun recente debate na televisión local coa anterior responsable, aposte por precarizar o emprego público dan fe de que estamos ante un goberno de costas aos cidadáns.
Un goberno que aposta porque uns poucos especulen coa vida de todos nós, mais outro Ferrol é posible.