Ediciós do Castro, da Fundación Sargadelos, acaba de publicar un ensaio de Safa Mohamed, titulado “Palestina. Grito por la Libertad”. Como o seu subtítulo di son uns apuntes para a comprensión da historia dunha terra que é referente fundamental do comezo da nosa civilización, e polo tanto, a súa historia é parte de todos nós.
O libro é un recorrido pola Palestina antiga, as diversas invasións, a chegada do Islam, a loita contra a ocupación turca e británica, as novas inmigracións xudías, o nacemento de Israel e os seus afáns expansionistas, as diferentes guerras árabes – israelís, as traizóns dos gobernos árabes, as políticas neocolonialistas de occidente cara a Palestina. Ademais, é unha historia do acontecer da OLP, e polo tanto, do propio pobo palestino. Sen deixar de analizar as dúas Intifadas, a Guerra do Golfo e os efectos do 11 de setembro no mundo árabe.
O ensaio vén acompañado dunha serie de mapas das conquistas que Israel fixo a costa de masacra-la poboación orixinaria palestina.
A verdade que este libro destila unha especie de destino tráxico. A certeza de que si non paramos ao fascismo xudeu, este acabará convertendo ao pobo palestino nun pobo sen terra, nun pobo na diáspora sen dereito á existencia.
Sempre resulta rechamante a facilidade como deste lado do mundo se nos presenta a Israel como unha “democracia” que necesita “defenderse” dos “fundamentalistas islámicos”. Mais, unha comunidade que entre eles organízanse “democraticamente” para asasinar e expulsar a outro pobo non pode ser considerado un estado democrático.
Israel é a aposta do mundo occidental por introducir unha cuña de sangue en medio dos pobos árabes, co obxecto de impedi-lo xurdimento dunha única nación que recupere o gran esplendor da súa cultura, e ademais, do roubo das súas riquezas, especialmente o petróleo para beneficio das grandes multinacionais. Israel é a aposta dos fundamentalistas xudeus polo seu “espacio vital” como pobo “elixido por Deus”. É a versión asiática da Sudáfrica do apartheid ou da Gran Serbia de Milosevic. A versión sionista do ultra nacionalismo alemán, da que fala Saramago.
Non podemos quedar indiferentes. Neste mundo global o que está a pasar co pobo palestino é unha afronta á dignidade de todos nós como seres humanos. Somos un pobo solidario e debemos amosar unha vez máis a nosa cercanía co sufrimento deste pobo, e a nosa aposta por unha Palestina libre e en paz.
En febreiro, no acto de Fuco Buxán contra a guerra, e solidaria cos pobos iraquí e palestino, tiven ocasión de falar con Safa. A vez anterior fóra hai doce anos, onde tiveramos unha longa conversa sobre a Intifada e a Primeira Guerra do Golfo, nun tren cara a Madrid. De aquela e hoxe, sigo vendo nel un profundo compromiso coa causa da liberdade do seu pobo e na esperanza e do convencimento nunha Palestina que algún día será a Terra Prometida, tamén para toda a súa xente. Que así sexa.