O 24 de Agosto de 1988 publiquei un artigo sobre a estatua que hai na Praza de España. Xa pasaron algúns anos, e polo que se ve ainda hai xente que sigue polos mesmos vieiros de falta de respeto á verdadeira historia do Pobo de Ferrol.
A recente proposta da concellala Sara Dobarro non é máis que o derradeiro desatino das bulras que unha parte da dereita, apoiados por desmemoriados presuntamente progresistas, ó sufrimento de esta cidade durante máis de cuarenta anos.
A imaxe que se está a trasmitir da cidade fóra, é a dun lugar cun déficit democrático, afincada en tempos pasados. Agacha a verdadeira historia e sentir dos ferroláns. Nós máis que outros sabemos que a democracia non foi unha concesión, senón unha conquista que tivo moitos anos de esforzos e padecimentos. Esta cidade fixo unha grande aportación á traída da Democracia, a Constitución e o Estatuto. E estos feitos se expresaron e se expresan cada 10 de Marzo.
Creo que o meu artigo de referencia está plenamente vixente, eu dicía que “para a estatua imponse a súa demolición en defensa da Democracia e a convivencia entre todos os cidadáns. A non ser, claro está, que se queira perpertuar “eso” que hai na Praza de España, nun monumento á barbarie.” E tamén engadía, que “non esquecíamos a historia e a quenes colaboraron na represión das liberdades e dos dereitos dos Pobos de España” e que “había que deixar paso a símbolos democráticos”.
Ou quizais sexa que malintepretamos á Señora Dobarro, xa que nos ten acostumados a artigos xenéricos que non profundiza na análise, por poñer tres exemplos:

1)Moi ben o seu artigo sobre os novos xacimentos de emprego en Internet dende Ferrol, pero, ademais de potencia-la nova economía da telecomunicación hai que asegura-lo futuro industrial do Norte-Noroeste galaico: ¿Que propostas ten Sara Dobarro para evitar que Don Manuel por un capricho leve a Autovía do Cantábrico por Vilalba, dificultando o desenrolo das nosas comarcas?
2)Chama materialistas ás parellas xóvenes que non teñen fillos, pero, ¿Que propostas ten vostede para combati-la precaridade laboral e os abusos patronais que impiden o desenrolo dunha vida digna ás persoas?
3)Xa que estamos a falar da estatua, ¿Que nos está vostede a propoñer? ¿Quizais imitar á Comisión Pro-Dereitos Humanos de Portugal que converteu o cárcece de Peniche nunha exposición permanente para que ninguén esqueza os crímenes da Dictadura? ¿Susbtituir o Víctor que ten dita estatua polo lema “NUNCA MÁIS”, e ó seu carón poñer tódolos nomes dos ferroláns que forón asesinados, torturados, encarcelados por cuarenta anos de barbarie fascista?

Senón é así Señora Dobarro, vostede só estaría a expresar que a dereita ferrolana aínda ten as súas raigames no tardofranquismo.
A estatua non ten máis valor que o que é, unha apoloxía do fascismo e do asesinato. Xa é hora de que o fantasma que tantos malos soños trouxo a este país desaparezca definitivamente. Non atopará a ninguén con criterios democráticos na súa defensa. O mestre de Pinochet non merece un lugar na nosa cidade.