O problema das palabras non está en que sexan polisémicas. Máis ben resulta que elas foron inventadas, non tanto para describir a realidade, senón para exercer o noso dominio fronte a inmensidade do mundo. O problema non radica no que se di ou se escrebe. Radica na nosa falta, na necesidade que temos en ocultar o devir dos días que, teoricamente, debéramos dominar pero que son eles os dominantes.

Así falamos de máis cando non queremos ver a realidade. Seguramente, cando un fala de alcanzar a beleza, non sexa máis que un xeito de nos enganar. Realmente, buscamos ese camiño á felicidade. Iso si, sen decatarnos que isto só vén dado de feitos aparentemente pequenos. Por exemplo: pola música na rúa ou un beixo inesperado. É dicir, a felicidade reside nas pequenas cousas. E isto é un hábito que debemos aprender, non hai outra vía posible (pola miña parte, eu procurarei gardar estas anotacións).

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/felicidade-3845707