Hai unha íntima relación entre escritura, literatura e periodismo. Sei que non digo nada novo, mais ás veces convén lembralo. O asunto é ter talento que, necesariamente, debe unirse á disciplina e á longa paciencia. Sen a suma destes elementos, non seríamos conscientes da importancia da liberdade. Incluso cando a escrita é pura ficción, esta só amosa a insatisfacción que temos co mundo realmente existente que, como todos vostedes saben, este último está construído sobre as ruínas da mentira.

Lembren que escribir e ler son xeitos de protesta, por iso un libro, un xornal son tan perigosos para a orde establecida. Lembren que os grandes movementos de liberación humana saíron da capacidade de poñer as súas reivindicacións en negro sobre branco, e sempre acompañados dun xornal que facía de voceiro. A escritura, en todas as súas facetas, é o camiño que temos para superar as nosas eivas e chegar á fraternidade.

Así, esta capacidade da escrita fixo que tanto a literatura como o xornalismo, sexan un xeito de resistir, de avanzar na adversidade, de sutil protesta, de escapar e debuxar outro mundo mellor. Agora ben, como dicía hai pouco Paula Carballeira, no Foro Galego Literario de Valdoviño, o importante é ter unha historia que contar.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/unha-historia-contar-4667782