Morrer en Ferrol

Tráxico e impactante. Mataron onte pola mañá a un porteiro da disco Zebra. Dun pau na cabeza. Entereime da noticia a primeira hora da tarde ao ir ó centro da cidade. E levo dende aquela reflexionando sobre que está a pasar desde hai uns anos para aquí.

(Creo que é un erro reproducir a lenda negra dos porteiros como xa vexo nalgún diario dixital. Iso no xustifica a morte de ninguén, e supoño que non é iso o que pretende eses xornais).

Acabo de chegar a casa do traballo, e por primeira vez nunha fin de semana as rúas están tranquilas, baleiras de xente. Non é pola choiva, senón cas discotecas hoxe non abriron.

Pero, o certo que hai un tempo que hai moita violencia na xente. Pero, non só na máis moza. Estamos a pasar dun modelo onde a integración estaba en base ao traballo, a familia e o ensino, a outro modelo a sociedade de consumo, que por usar un símil é como unha espiral ascendente que se vai estreitando, co cal para seguir dentro dela hai que consumir moito e cada vez máis caro, e quen non pode manter o ritmo queda fóra, expulsado.

E a violencia non é un feito illado, é unha consecuencia da sociedade na que vivimos, aínda que nada xustifica nin ampara ao asasino. Estamos a tempo de analizar porque vivimos en sociedades cada vez máis violentas, e desde o propio Concello deberan levar a iniciativa desta reflexión; aglutinar ao movemento veciñal, cultural, de inmigrantes, e ver entre todos como respostar a estes desafíos.

Que ninguén pense que se soluciona poñendo só a policía. Estou seguro que nin eles están preparados para este nivel de violencia, que non saben como enfrontarse a ela, nin hai medios materiais nin humanos. Non pode haber un policía en cada esquina, en cada bar.

Non pretendo nada con estas notas deslabazadas (realmente debera estar xa durmindo despois de traballar toda a noite e toda a semana). En fin, hai que darlle unha resposta que non pode ser soio policial, senón, basicamente, social.

Unha opinión sobre “Morrer en Ferrol

  1. Querido Manuel:
    Creo que comprendo tu estado de ánimo y tu reflexión.
    Lo único que se me ocurre es para peor, o para mejor si sirve para que pensemos y veamos, la gente, todos, lo que podamos hacer.
    ¿Te acuerdas de Jokin y su salto suicida desde la muralla de Hondirribia? ¿Y de la niña de 12 años apaleada por sus compañeros de Instituto en Burgos?
    ¿Y del compañero latinoamericano ahogado al ser lanzado al agua por un portero de discoteca en el Maremagnum del Puerto de Barcelona? ¿Has oído, o leído, de la chica sueca de 16 años que apuñaló hasta la muerte al chaval de 15 años que había grabado en el móvil la paliza que la había dado al hermano pequeño de la chica?
    ¿Qué nos está pasando? De veras teníamos tanta razón cuando hablábamos del capitalismo como factor de destrucción de la sociedad?
    Hablemos de ello, si te apetece. Creo que es necesario.
    Un abrazo,
    Jordi Pedret

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.