Arquivo por etiquetas: Cantares Gallegos

Como um eco perdido

Poblicado o por
Resposta

Unha vez máis, vemos as dificultades que desde Galicia temos para nos relacionar co mundo editorial portugués. Acaba de chegar ás miñas mans – grazas a unha xestión da Libraría Galiano – a antoloxía que, de Rosalía de Castro, publica Officium Lectionis Edições: “Como um eco perdido”. Un traballo bilingüe e unha aproximación a “Cantares Gallegos”, “Follas novas” e “En las orillas del Sar”.

Acerta Anxo Angueira no seu limiar ao equiparar a Rosalía con Cervantes, Shakespeare ou Dante. Tamén resulta moi interesante como vai incardinando as tres obras da padronesa co momento histórico da sociedade que lle tocou vivir. Agrádame ver como escapa dos estereotipos que, por desgraza, pretenderon ensinarnos no colexio, dándolle o verdadeiro significado á figura cultural e social de Rosalía. A do rexurdimento, a feminista, a que traballa a prol dun cambio para unha Galicia moderna e igual ás demais nacións.

Talvez, desde aquí debéramos coñecer – cando menos – un pouco a pegada que Rosalía de Castro ten en Portugal. Son dos que opina que a cultura e a “variante” da nosa fala, esa que temos ao sur do río Miño debera ter acougo no noso ensino desde primaria, integrada nas materias de galego e historia.

https://diariodeferrol.elidealgallego.com/opinion/2025-10-01/como-um-eco-perdido-808990.html

https://officiumlectionis.pt/produto/rosalia-de-castro-como-um-eco-perdido/

Cantares

Poblicado o por
Resposta

Sempre que miro cara á música popular do noso país, tanto ás cantareiras como á restante música de raíz, lévame a Rosalía e os “Cantares Gallegos”. Dicía ela que tivera o atrevemento de dar a publicar un libro que pretendía recoller, da súa man e oído, a beleza dos nosos cantares populares. Isto explica a íntima relación dela coas cantareiras, e esa relación entre música e poesía será uns dos fíos que, tamén, desenvolverán persoas como Luísa Villalta.

Seguramente, na publicación dos “Cantares”, Rosalía non foi consciente de que con ela rexurdía a nosa cultura e, amais, foi un feito histórico que unía Galicia coa modernidade da súa época, ao reivindicar a nosa identidade como país. Algo que vai a suceder con outras culturas de grandes nacións europeas, fronte á uniformidade herdada das vellas guerras napoleónicas.

Mais, é certo que a música popular galega, aos que fomos criados en barrios obreiros chegounos por outras vías. Xunto ao “hard rock” o que ás veces oíase eran Os Tamara, Ana Kiro, Pucho Boedo e, de xeito especial, Amancio Prada. Se Rosalía é a máis cantada na nosa terra, este último debe ser quen máis traballos musicais ten coa súa poesía. Eles, todos, son cultura viva de Galicia.

https://www.diariodeferrol.com/articulo/opinion/cantares-5291096