Hai momentos na vida que as palabras achícanse, reducen a nada o seu tamaño e parece que até perden os seus significados. A dor faise plena e a traxedia deixa de ser unha invención cultural grega para ser a existencia humana mesma. As imaxes desta semana están a dar exemplos que amosan que as portas do inferno están sempre preto.

Acompañando á traxedia e á dor está o caos do momento, que algúns pretenden aumentar, tanto para eludir responsabilidades na xestión directa como para as súas avaricias persoais como políticas. A estes represéntalles un vello lema capitalista: “Cando vexas sangue nas rúas, fai bos negocios”. Patético.

As mentiras, os bulos, a incompetencia, o odio e o desprezo aos servizos públicos precarizados, a violencia e o atentando contra o presidente Pedro Sánchez, contra todo e contra todos, pretenden manipular a angustia e a ira lexítima das persoas afectadas. Non vencerán os partidarios da escuridade.

Fronte a todo isto están esas forzas que a xente saca de dentro de si, que amosa o por que da nosa existencia como comunidade. O tirar cara adiante, sobrepoñerse ás catástrofes para volver a levantarnos. A pesar da dor a fraternidade abrirá as fiestras para a luz da xustiza.