Hai un tempo que quero escribir unhas liñas sobre os cambio acontecidos na Radio Galega, tras o cambio de goberno na Xunta de Galicia.

Eu son un oínte de radio, gústame a radio. Quizais sexa que como só tes que escoitar non hai outras cousas que che distraen e permite que a comunión co que escoitas sexa maior. De feito é moito máis difícil enganar a un oínte que a un tele espectador.

Vinculéime hai anos á Radio Nacional de España porque de aquela, era, e con diferenza a que mellores programas tiñan. Pero, nesto chegou Aznar e aquelo xa non era o que era, e houbo que cambiar. A Radio Galega, tampouco, xa que o dominio Fraga convertía a esta nun recuncho estreito de “folclóricas galegas” mal entendidas, paseime á SER, pero, aínda que sendo unha boa radio tamén ten os seus defectos, a pretensión de tutelar ao Partido Socialista, por exemplo. Ademais, agora sinte moito a marcha de Iñaki Gabilondo a Cuatro.

Houbo un momento que ía facendo zapping. Pasando dun dial a outro, dun programa a outro. Quedábame a Radio Clásica, os programas da UNED – que acabaron recluíndoa na fin de semana pola mañá, unha mágoa-, o “Lume na Palleira” e os informativos estatais da SER ou os locais de Radio Voz ou Cadena Dial. En fin, moito aburrimento. Nunca houbo tanta liberdade de empresa, e tan pouca liberdade de información.

Volvendo á Radio Galega, que salvándose, xa digo “Lume na Palleira” e os enormes esforzos do “Diario Cultural” para facer cultura sen colisionar co poder fraguista; non había por onde collela. Mais, o cambio de goberno trouxo na Galega, cambio profundos que no caso da Radio, non sei que pasa coa TVG, que supoño que será máis difícil, aínda que só sexa polo tipo de espectador medio galego, o certo é que está irrecoñecible.

Agora, probablemente, sexa unha das mellores radios que hai en España. Estamos a vivir unha etapa de creatividade radiofónica galega sen precedentes. A “Lume na Palleira”, sumouse outros programas como a “Lanterna Máxica” (e mira que é difícil facer un programa de cine cos tráilers en castelán), sobre a inmigración en Galicia coa “Vía Libre” dos venres pola noite, o “Plis Plas” (recoñezo que sigo a ser un neno), ademais, tiveron a xenial idea de engadir o “Preescolar na Casa”, “Aberto por Reformas”, as “Qimbambas”, e o meu preferido o “Extrarradio”.

Estamos ante una nova Radio Galega, que recolle toda a creatividade cultural e social do noso país, que está a no camiño de aqueles programas históricos da RNE e Radio 3. Unha Radio de calidade, feita desde aquí, e agora si, para o Mundo.

Parabéns a nova Radio Galega.

Por último permítome recomendarvos dous libros. Un é o de Xosé Luís Barreiro Rivas, “A terra quere pobo” (Editorial Galaxia); e o outro é de Umberto Cerroni, “El pensamiento de Marx” (Ediciones del Serbal).

“A terra quere pobo“, é un ensaio que partindo da realidade actual galega busca respostas de cara á Galicia que temos que construír neste mundo globalizado. Que ninguén se deixe levar polos prexuízos, Barreiro será un señor procedente de AP, que hoxe está no nacionalismo galego de centro, pero é un dos mellores analistas actuais e con capacidade de facer propostas de país que, coas matizacións que se queiran, poderían ser asumidas polo conxunto da sociedade. Sobre todo nun país onde os nosos políticos están orfos de ideas e limítanse á xestión do existente e pouco máis.

“El pensamiento de Marx”, distribuído en España pola Fundación Federico Engels, é unha introducción ao marxismo, sen aditivos. Que reflicte a actualidade do marxismo na necesidade de construír ese mundo novo que é posible. A crítica á precariedade laboral, a necesidade de afortalar o sistema democrático e as organizacións de esquerda, a crítica ao neoliberalismo que está a levar á Terra ao borde do colapso, a defensa radical da liberdade, a emancipación do ser humano.